شاید بتوان ادعا کرد که بعد از وزن، مهم‌ترین ویژگی در کفش‌های مخصوص پیاده‌روی و دویدن قابلیت انعطاف‌پذیری آن‌ها است. میزان انعطاف‌پذیری در کفش‌های دویدن نسبت به
کفش‌های پیاده‌روی اهمیت بیشتری دارد. درواقع حرکاتی نظیر خم شدن پنجه‌ی پا، باعث وارد آمدن فشار بیشتری در این ناحیه از کفش شما خواهد شد. به همین دلیل باید از کفش‌هایی استفاده کنید که انعطاف‌پذیری زیادی داشته باشند. در نتیجه بیشتر تولید‌کنندگان کفش‌های ورزشی در ساخت لایه‌ی میانی یا زیره‌ی کفش‌های خود، از EVA استفاده می‌کنند که انعطاف‌پذیری بسیار زیادی دارد.
یک راه مناسب برای تشخیص میزان انعطاف‌پذیری کفش نگه داشتن پاشنه و خم کردن پنجه روی زمین است. در صورتی که کفش اجازه دهد پای شما همانند زمانی که بدون کفش است خم شود، این کفش انعطاف‌پذیری مناسبی دارد. توجه داشته باشید که اگر کفش شما انعطاف‌پذیری مناسبی نداشته باشد ممکن است سبب دردهایی در ناحیه تاندون آشیل یا عضلات پشت ساق شود.
یکی از نکات بسیار مهم در انتخاب کفش‌های ورزشی، میزان ضربه‌پذیری و انتقال ضربه به پا است. به همین دلیل شما باید در انتخاب کفش خود، توجه زیادی به زیره و لایه‌ی میانی داشته باشید. بیشتر کفش‌ها دارای زیره‌ی لاستیکی هستند و از این لحاظ فرقی بین آن‌ها وجود ندارد. تفاوت بیشتر کفش‌ها در طراحی زیره‌ی آن‌ها است. زیره‌ی کفش پیاده‌روی و دویدن باید دارای قوس‌هایی در ناحیه‌ی میانی باشد تا فشار حاصل از ضربات وارد شده به کفش را کمتر به پا منتقل کند.
بخش دیگری از کفش که در روند کاهش انتقال فشار حاصل از ضربات به کفش دخیل است، لایه‌ی میانی است. لایه‌ی میانی در یک کفش دو کار عمده را بر عهده دارد؛ ابتدا این که فشار حاصل از وزن شما را کمتر به سطح منتقل می‌کند و دوم ضربات و فشارهای وارد شده از زمین به کفش را تا حد زیادی کم خواهد کرد. شرکت‌های تولید کننده کفش‌های ورزشی در ساخت لایه‌ی میانی سعی می‌کنند از موادی استفاده کنند که در عین سبک بودند قابلیت تحمل فشار زیادی داشته باشد. برای مثال شرکت آدیداس در بسیاری از کفش‌های خود از فوم متراکم در لایه‌ی میانی استفاده می‌کند که علی‌رغم وزن بسیار سبک، قابلیت ضربه‌پذیری زیادی هم دارد.
درباره این سایت